किं प्रामाण्यं स्वतः, परतो वा उत्पद्यते, ज्ञायते च ?
सांख्यानां प्रामाण्याप्रामाण्यौ उभौ स्वतः । नैयायिकानां वैशेषिकानां च प्रामाण्याप्रामाण्यौ उभौ परतः । बौद्धप्रमाणवादिनां प्रामाण्यं परतः, अप्रमाण्यं तु स्वतः । मीमांसकानां तु प्रामाण्यं स्वतः, अप्रमाण्यं च परतः । इति चत्वारः पक्षाः ।
Should we investigate about the epistemology of testimony in order to improve other people’s testimonial habits? If so, we should avoid too strict criteria, or people will withdraw precious testimonies for fear of not being justified in testifying about them. If, by contrast, the epistemology of testimony merely describes common testimonial norms, then, why does it have so high expectations? You can read my thoughts from the point of view of (Western) epistemology here.